Het gebruik van eco-producten zal ooit logisch zijn

 

Hans Beerends van Fairtrade Amsterdam verzorgt een serie interviews met Fairtrade ondernemers in Amsterdam die uiteraard ook te vinden zijn op de EerlijkWinkelen app en site! Vandaag deel 1: Doe-het-zelfwinkel Eco-logisch.

 

In Amsterdam vlak bij het Westerpark op het Slingelandplein ligt de eerste enige en echte eco-groothandel annex eco-warenhuis in bouwmaterialen en cadeaus plus verzorgingsproducten. Alles wat je nodig hebt om je huis op een milieuvriendelijke wijze te verbouwen of te repareren kan je daar vinden. Een El Dorado voor doehetzelvers, kleine ondernemers en klusjesmannen. In de elf jaar dat deze zaak bestaat breidde het aantal artikelen zich uit van 300 naar 7000 en het aantal personeelsleden van 1 naar 9. Tijd om met oprichter Rob Bos te praten over zijn motivatie, werkperspectief en toekomstdromen.

 

Rob Bos: Van huis uit was ik nooit zo met milieu bezig. Ik las er weleens iets over maar Ik was druk met het fabriceren van decors voor film en tv. Milieu lag ver van mijn bed. Dat veranderde toen iemand mij vertelde dat de triplexplaten die ik voor mijn decors gebruikte vervaardigd waren van tropisch hardhout en dat daarvoor hele bossen gekapt werden. Ik schrok me dood of liever gezegd ik schaamde me dood. Al die triplexdecors die na afloop van film of tv opnamen gewoon vernietigd werden, hoeveel bomen had ik er wel niet door heen gejaagd? Dat moest anders vond ik en ik ging over op platen van populierhout. Tropisch hardhout was echter niet het enige milieuschadelijk materiaal ontdekte ik al gauw. Ten aanzien van milieu heerste er een grote onverschilligheid in de bouw en niet alleen op het gebied van milieu, ook materiaal schadelijk voor je gezondheid werd volop gebruikt. Werkend op een dak verwondde ik me voor de zoveelste maal aan stekelig glaswol. Mijn God kan dat nou niet anders dacht ik en ja hoor het kon wel degelijk anders; vlaswol was het antwoord. Vlaswol bestond al lang maar werd nauwelijks gebruikt. Waarom niet? Omdat men in de bouw de gebruikelijke ouderwetse en gemakzuchtige weg kiest. Wat voor vlaswol gold, gold voor heel veel zaken. Als je even rond speurde waren er voldoende milieuvriendelijke en gezonde alternatieven maar niemand deed zijn best om daar naar te zoeken.

 

Toen ik voor het eerst het idee van een milieu en gezondheidsvriendelijk groothandel aan bouwondernemers voorlegde, verklaarde ze me voor gek. Het gaat toch goed in de bouw zeiden ze waarom zo ingewikkeld doen. Bij architecten en binnenhuisarchitecten kreeg ik meer gehoor maar als het concreet werd hadden ze geen zin om het voortouw te nemen. Dan moet ik het zelf maar doen dacht ik. Ik heb mijn zaak van de hand gedaan, mijn huis verkocht en met dat kapitaal begon ik in 2007 deze zaak. Ondanks de financiële crisis die nota bene het jaar daar uitbrak liep het vanaf het begin goed. Aan klanten geen gebrek maar het moeilijkste in het begin was het vinden van milieuvriendelijke alternatieven voor de gebruikelijke verf, spaanplaten, hout, lijm,  schoonmaakmiddelen etc. Daarvoor kreeg ik zeker de eerste jaren veel hulp van de echte milieuactivisten die als eerste mijn winkel bezochten. Meestal wisten ze er meer van dan ik en samen kwamen we er dan uit. Met klanten praten over de milieukwaliteit van waren doe ik nog steeds. Ook de vraag of producten wel aan de fair trade criteria voldoen komt regelmatig ter sprake Naast de hardcore activisten kwamen er al snel veel doehetzelvers die graag op verantwoordde wijze wilden werken Dat milieubewustzijn leeft namelijk sterk bij veel mensen alleen ze konden hun ideaal niet omzetten in werkelijkheid omdat de goede spullen er gewoon niet waren. Zonder dat ik wist had ik al aarzelend en speurend naar betere artikelen een gat in de markt ontdekt. Langzamerhand zie ik tot mijn vreugde dat ook andere bedrijven stapje voor stapje over gaan op duurzaamheid. Ze moeten wel want steeds meer klanten vragen er naar. Tegelijkertijd zie ik dat veel slogans met duurzaam, groen, eerlijk en noem maar op slimme reclamekreten zijn die niet echt waar te maken zijn. Maar goed wat als verkoopimago begint kan uiteindelijk norm worden, zeker als de klant kritisch gaat doorvragen Want van de klanten en van de milieubeweging die de klanten aanspoort moet het komen hoor. De grote bouwwereld blijft nog steeds dom en halsstarrig vasthouden aan vastgeroeste gewoontes en de overheid vaardigt wel wetten uit maar het blijft allemaal halfslachtig.

Gewoon zelf beginnen is mijn devies. Ik geef je een voorbeeld. Bij mij in de straat lag veel weggooivuil. Nou ben ik geen man die direct een brief op poten naar de gemeente schrijf, ik verzamel geen handtekeningen, ga al helemaal niet de barricade op maar ik schafte me een vuilknijper aan en begon de rommel op te ruimen. Mensen kijken, hee denken ze dat is de buurman en per dag zie je het weggooivuil afnemen. Als iemand iets weggooit zei ik er wat van. Niet bestraffend maar vriendelijk en toch duidelijk. Meestal helpt dat. Zo ben ik ook gewoon begonnen met deze zaak en het doet me plezier te merken dat zowel in de bouwwereld als in de supermarkten, op het gebied van milieu en fair trade positieve ontwikkelingen voordoen. Gewoon zelf beginnen en dan volgt vanzelf onderlinge sociale controle. Want ik ben dan wel een individualist maar mijn individualisme houdt ook in dat ik verlang naar de verloren gegane gemeenschapszin. En die trend naar gemeenschapszin en onderlinge verantwoordelijkheid zie ik gelukkig terugkomen. Langzaam zoals alles langzaam gaat, maar het komt. Mijn droom is dat milieuvriendelijk en fair trade bouwen, knutselen tuinieren en eten weer logisch wordt. Mijn bedrijf heet niet voor niets ECO-LOGISCH. Ooit gaat dat eco eraf en wordt alles wat ik net zei gewoon logisch. Logischerwijze gaan we dan produceren en consumeren op een wijze die niet schadelijk is voor mens en milieu. En waarom zou je dat niet doen?

 

Door Hans Beerends, voor Fairtrade Amsterdam